Aσφαλής οδήγηση (Eλλάδα-Iταλία)
Ας Γίνουμε Καλύτεροι
Ας το παραδεχθούμε πλέον: σήμερα, εν έτει 1997, η ευθύνη του ατυχήματος
βαραίνει τον άνθρωπο σε πολύ μεγαλύτερο ποσοστό από ό,τι παλαιότερα. Πάει
πια το «αυτοκίνητο-χάρος» της δεκαετίας του ?70.
Βελτιώνονται σιγά σιγά οι στενοί και σκοτεινοί «εθνικοί» δρόμοι με την
απαράδεκτη χάραξη και την ανύπαρκτη σήμανση και τον άθλιο ασφαλτοτάπητα.
Πάνε και τα «ξύλινα» λάστιχα που απλά αντέχουν πολλά χιλιόμετρα χωρίς να
«κλατάρουν». Σήμερα αν τρακάρεις, «ας πρόσεχες».
Μπορείς όμως να «προσέχεις και να ξέρεις» με όσα σου έμαθε ο δάσκαλος για
να πάρεις το δίπλωμα;
Σίγουρα όχι.
Γυρίστε λοιπόν σελίδα ?οι 4TPOXOI το έκαναν ήδη.
Δε στείλαμε λοιπόν απλώς τους αναγνώστες μας στην Ιταλία για ένα τριήμερο
σεμινάριο στη σχολή του Αντρέα Ντε Ανταμιτς και της Αλφα-Ρομέο.
Προχωρήσαμε ακόμη περισσότερο, οργανώνοντας το δικό μας σεμινάριο εδώ στην
Ελλάδα, και «εκπαιδεύσαμε» επί τρεις ημέρες όλους τους ανθρώπους της
εταιρίας Πάναφον. Και συνεχίζουμε...
ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ ΑΣΦΑΛΟΥΣ ΟΔΗΓΗΣΗΣ (ΜΕΡΟΣ 1ο ΕΛΛΑΔΑ)
OH, CAPTAIN MY CAPTAIN...
Ακόμα μία φορά οι 4TPOXOI ανοίγουν μια νέα σελίδα στην ιστορία τους,
διοργανώνοντας πρώτη φορά ένα πλήρες εκπαιδευτικό Σεμινάριο Ασφαλούς
Οδήγησης για τους έλληνες οδηγούς.
Επί μία εβδομάδα 150 στελέχη της εταιρίας Panafon, είχαν την ευκαιρία να
ακούσουν, να ενημερωθούν, να μάθουν, αλλά και να οδηγήσουν σε πραγματικές
?και πλήρως ελεγχόμενες? συνθήκες.
ΘΑ HTAN ΠΕΡΙΤΤΗ κοινοτοπία αν γκρινιάζαμε μία ακόμη φορά, για το ότι στην
Ελλάδα χρόνια τώρα οι εποχούμενοι πολίτες κινδυνεύουν σε κάθε τους «βήμα»
μέσα κι έξω από τις πόλεις.
Θα ήταν επίσης άχρηστη επανάληψη αν αναφερόμασταν στο ποιος φταίει, γιατί
φταίει και γιατί δε γίνεται τίποτε.
Έχουμε ως περιοδικό κατ? επανάληψη τονίσει ότι είναι λάθος ?εγκληματικό ως
αποδεικνύεται? αν περιμένουμε να πάρει σωστές πρωτοβουλίες η ελληνική
πολιτεία. Οι άνθρωποι, δηλαδή, που είτε δε γνωρίζουν καν να οδηγούν, είτε
μεταφέρονται από το ένα σημείο στο άλλο από άλλους, είτε ακόμη απλώς δεν
ενδιαφέρονται...
Τα απαράδεκτα πολλά για ευρωπαϊκή χώρα τροχαία ατυχήματα θα αρχίσουν να
μειώνονται μόνο αν όλοι μας, εμείς οι πολίτες, βγούμε πλέον από τη νιρβάνα
της αδιαφορίας και του «δε βαριέσαι, τη γλιτώσαμε και αυτή τη φορά» και
πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας.
Και από την άποψη αυτή αξίζουν ασφαλώς συγχαρητήρια στην εταιρία Πάναφον, η
οποία εκτός από την κινητή τηλεφωνία αναπτύσσει και μια αξιοπρόσεκτη
κοινωνική δραστηριότητα σε όλους τους τομείς και τα επίπεδα ζωής των
υπαλλήλων και των στελεχών της.
Σε συνεργασία λοιπόν με την Πάναφον, η «Τεχνικές Εκδόσεις Α.Ε.» διοργάνωσαν
για λογαριασμό της πρώτης ένα τριήμερο θεωρητικό και πρακτικό σεμινάριο, με
στόχο την επιμόρφωση όλων των ανθρώπων της που χρησιμοποιούν εταιρικά
αυτοκίνητα για τη διεκπεραίωση των πάσης φύσεως εργασιών της εταιρίας.
Εργασίες οι οποίες απαιτούν τόσο τη χρήση συμβατικών αυτοκινήτων για
οδήγηση σε δρόμους εθνικούς ή επαρχιακούς, όσο και την οδήγηση σε δύσβατες
περιοχές τετρακίνητων οχημάτων.
ΑΠΟ TH ΘΕΩΡΙΑ...
Ένα εκπαιδευτικό σεμινάριο, ακόμη και αν έχει ως αντικείμενο δράσης το
αυτοκίνητο, εμπεριέχει και θεωρία.
Επί ένα τριήμερο λοιπόν τα στελέχη της εταιρίας κινητής τηλεφωνίας Πάναφον
έδιναν το πρωινό ραντεβού τους στην αίθουσα «Ύδρα» του ξενοδοχείου Χανδρής,
έχοντας έτσι την ευκαιρία να ακούσουν πράγματα γνωστά ή όχι, να ξεδιαλύνουν
μύθους, να λύσουν απορίες, να συζητήσουν εφ? όλης με τους «εκπαιδευτές»
τους.
Παρά δε τη μεγάλη διάρκεια της συζήτησης (συνήθως όταν μια συζήτηση διαρκεί
ένα ολόκληρο 7άωρο μπορεί να καταλήξει σε ανούσια θεωρητικολογία) αφενός το
«αντικείμενο» και αφετέρου το ενδιαφέρον των «εκπαιδευομένων» κράτησαν ψηλά
τόσο το επίπεδο όσο και το ενδιαφέρον.
Συμπέρασμα πρώτο και εξαιρετικά σημαντικό:
O έλληνας οδηγός διψά για σωστή πληροφόρηση, η οποία μακριά από
«δασκαλίστικο» ύφος και στιλ θα του δώσει το απαραίτητο υπόβαθρο,
προκειμένου να κατανοήσει τι σημαίνει «σύγχρονο αυτοκίνητο» και να
συνειδητοποιήσει τις δυνατότητές του, αλλά και για να μπορεί να κινείται με
ασφάλεια σε ένα δύσκολο περιβάλλον και από κυκλοφοριακή άποψη.
Συμπέρασμα δεύτερο:
H αυτοκίνηση είναι τόσο ευρεία έννοια που εύκολα σε παρασύρει ακόμη και σε
φιλολογικές συζητήσεις, ιδίως αν το κοινό είναι ενθουσιώδες και ομιλητής ο
Στρατισίνο (με το γνωστό παραστατικό του στιλ). Το γεγονός ότι αποφύγαμε
τον κίνδυνο να πλατειάσουμε οφείλεται στο ότι ο υπεύθυνος Ασφαλείας και
Υγιεινής της Πάναφον Δ. Γονίδης αποδείχθηκε ο «φύλακας-άγγελος» των
ανθρώπων του, αλλά βέβαια και στο γεγονός ότι οι ομιλητές ?ή αν προτιμάτε
εκπαιδευτές? στάθηκαν στο ύψος τους.
Συμπέρασμα τρίτο:
Πάμπολλες οι παρεξηγήσεις και οι λάθος δοξασίες που κατατρέχουν το μέσο
έλληνα οδηγό, οι οποίες βεβαίως μόνο ανεξήγητες δεν είναι.
H ανύπαρκτη κυκλοφοριακή αγωγή από τις μικρές ηλικίες σε συνδυασμό με την
έλλειψη ενός αυστηρού ρεαλιστικού συστήματος εκπαίδευσης και εξέτασης των
υποψηφίων οδηγών έχουν δημιουργήσει εδώ και δεκαετίες ένα κατεστημένο, το
οποίο είναι δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο να ανατραπεί.
Συμπέρασμα τέταρτο:
Παρά τις πάμπολλες παρεξηγήσεις που έχουν παγιωθεί στον περίφημο πια «μέσο
έλληνα οδηγό», η εμπειρία των τριών ημερών απέδειξε ότι οι περισσότεροι
είναι απολύτως δεκτικοί στο να αναθεωρήσουν τις λανθασμένες απόψεις τους
προσπαθώντας να αφομοιώσουν τις μικρές ή μεγάλες αλήθειες. Αυτό λοιπόν που
λείπει δεν είναι η διάθεση για μάθηση αλλά η προσφορά γνώσης.
Συμπέρασμα τελικό;
H εμπειρία του τριήμερου και πολύ περισσότερο η πρακτική εξάσκηση που
ακολούθησε τις επόμενες ημέρες, μας έκανε όλους σοφότερους. Εκπαιδευτές και
εκπαιδευόμενους.
...ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ
ΠΩΣ ΕΞΗΓΕΙΣ σε 150 υψηλού επιπέδου στελέχη μιας εταιρίας που εξ
αντικειμένου είναι στην πρώτη γραμμή της τεχνολογίας, ότι άλλο πράγμα η
διαχείριση και ο χειρισμός υπολογιστών, δικτύων και κεραιών και άλλο πράγμα
ο «χειρισμός», η οδήγηση αυτοκινήτων;
Πώς εξηγείς, χωρίς να παρεξηγηθείς, ότι ορισμένα πράγματα τα κάνουν λάθος;
Και πώς περνάς τα μηνύματα που θέλεις χωρίς το κακό αφ? υψηλού ύφος που θα
κάνει τα πράγματα χειρότερα αντί καλύτερα;
Από τη στιγμή δε που έχεις αποφασίσει να εξηγήσεις στην πράξη τα βασικά
στοιχεία της σωστής οδήγησης, χρειάζεσαι πρώτα απ? όλα ένα περιφραγμένο
«χωράφι», (αλλά όχι? πάρκινγκ) ένα χώρο λοιπόν που να πληροί τις μίνιμουμ
προϋποθέσεις, ασφαλή, άνετο και με κάποιες άλλες υποδομές.
H πίστα καρτ «Καρτοντρόμο» στα πρώτα διόδια Αθηνών-Λαμίας στις Αφίδνες
αποδείχθηκε χρυσή επιλογή. Κοντά στην Αθήνα, με καλή υποδομή, έξυπνη
τεχνική διαδρομή και, το κυριότερο, με συνεργάσιμους και φιλικότατους
ιδιοκτήτες.
O Γιώργος Καμιτσάκης εκτός από επιτυχημένος αγωνιζόμενος στην F3 είναι ένας
καλός επιχειρηματίας και φίλος ο οποίος μαζί με το συνεταίρό του, Κώστα
Μιχαλόπουλο, μας έδωσαν εν λευκώ την εξουσιοδότηση.
H πίστα επί τρεις ημέρες μεταμορφώθηκε, μια που έπρεπε να δεχθεί 150
αποφασισμένους ανθρώπους, αυτοκίνητα, την «αράχνη» μας και επιπλέον μια
διαδρομή εκτός δρόμου για τη σχετική εκπαίδευση με αυτοκίνητα τζιπ.
Και τα αυτοκίνητα; Εδώ υπεισέρχεται το γκρουπ Βασιλάκη, που χωρίς δεύτερη
κουβέντα, πρόθυμα, γρήγορα και αποτελεσματικά μας διέθεσε τρία Σάαμπ, δύο
Σέατ και δύο Σανγκ-Γιόνγκ και επιπλέον την τεχνική υποστήριξη για την
απρόσκοπτη λειτουργία.
Ασκήσεις (αλλά όχι επί? χάρτου)
Σχεδιάζοντας ένα πρακτικό εκπαιδευτικό σεμινάριο, πρέπει κανείς να παίρνει
υπόψη του και τις ανάγκες του εκπαιδευόμενου. Βεβαίως, η τεχνική της
οδήγησης (εδώ φυσικά δεν μπορούμε να μιλάμε για την τέχνη του οδηγείν) έχει
τους δικούς της κανόνες τους οποίους δεν μπορείς να τους αγνοείς.
Ιδίως όταν έχεις να διαλύσεις παρεξηγήσεις όπως αυτές που ισχύουν (κακώς)
στην Ελλάδα.
Παρεξηγήσεις που μπορούν να αφορούν είτε μικρά είτε μεγάλα και πολύ σοβαρά
πράγματα. Από τη θέση οδήγησης και το πώς φοράς τη ζώνη ασφαλείας, έως το
πώς αλλάζεις ταχύτητες, πώς φρενάρεις με το ABS, πώς αν δεν έχεις ABS, πώς
τοποθετείς το αυτοκίνητο στην είσοδο μιας στροφής ή πώς μαθαίνεις να
διαβάζεις την ιδανική γραμμή ενός δρόμου.
ΣΕ ΡΟΛΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗ
Μπορεί να συνδυάζεις την ταχύτητα του Σουμάχερ και τον ενθουσιασμό του
Βιλνέβ, όταν κάθεσαι στο κόκπιτ ενός αυτοκινήτου, αλλά για να μεταδώσεις
λίγα απ? αυτά που γνωρίζεις στους άλλους χρειάζεται να διαθέτεις ένα
επιπλέον ?όχι και τόσο κοινό? χάρισμα. Να μπορείς να πεις απλά και
κατανοητά αυτά που θέλεις, ώστε να σε καταλάβει ο άλλος, να αντιληφθείς
τους φόβους και τις αναστολές του, να κατανοείς τη διάθεσή του.
Ίσως μάλιστα αυτή η ικανότητα να είναι το κρισιμότερο σημείο σε μια τέτοιου
είδους διοργάνωση.
Από αυτή την άποψη είμαστε και τυχεροί και ευτυχείς. Οι άνθρωποι της
Πάναφον είχαν απέναντί τους «καθηγητές» που παρά τους αρχικούς τους φόβους
και ενδοιασμούς αποδείχθηκαν κάτι παραπάνω από καλοί στη μεταδοτικότητα.
Οι K. Καββαθάς, Στρ. Χατζηπαναγιώτου και Σπ. Κάγκας, συνεπικουρούμενοι για
την περίσταση από τους Δ. Μιχελακάκη, M. Τσουκιά και Αργ. Βισβάρδη
ξεπέρασαν εαυτούς στην προσπάθειά τους να εξηγήσουν, να καθοδηγήσουν, να
διορθώσουν 150 ανθρώπους οι οποίοι είχαν ο καθένας το δικό τους προσωπικό
στιλ.
Οδήγησαν, συνοδήγησαν, φόβισαν μερικές φορές τους «άτακτους», αλλά, το
κυριότερο, συνομίλησαν με τους εκπαιδευομένους φιλικά και ανοιχτά.
Οι άνθρωποι της Τρέκινγκ-Ελλάς είχαν και την ευθύνη της χάραξης της πίστας
4x4, μια διαδρομή που ομολογουμένως έκλεψε την παράσταση, καθώς εκτός από
ουσιαστικά στοιχεία εκμάθησης ήταν και αρκούντως εντυπωσιακή.
Τι τελικά βγήκε από όλη αυτή την ομολογουμένως πρωτόγνωρη κίνηση και
πρωτοβουλία;
Αν και δεν μπορούμε να μιλήσουμε για λογαριασμό της εταιρίας που μας
εμπιστεύτηκε, η αρχική μας εντύπωση είναι ότι το εκπαιδευτικό σεμινάριο
πέτυχε το στόχο του. Όλοι όσοι συμμετείχαν είχαν την ευκαιρία να δουν από
πρώτο χέρι τη διαφορά τού να οδηγείς πραγματικά από το να? μεταφέρεις απλώς
ένα αυτοκίνητο από το σημείο A στο σημείο B, είχαν την ευκαιρία να
διορθώσουν τον εαυτό τους και, το πιο σημαντικό, να διαπιστώσουν ιδίοις
όμμασι ότι πολλά από όσα έχουμε εμπεδώσει ως οδηγοί στην Ελλάδα είναι
απόλυτα και τελεσίδικα λάθος.
Από την άλλη, για μας ήταν όντως μια ενδιαφέρουσα εμπειρία, καθώς η
συνεργασία με αυτούς που στο περιοδικό συνήθως ονομάζουμε «μέσο οδηγό», μας
έδωσε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε διά ζώσης ότι ο έλληνας οδηγός διψάει
να μάθει ακόμη και αυτά που μοιάζουν αυτονόητα και γι? αυτό συνήθως δεν
τους δίνουμε την πρέπουσα σημασία.
Οψόμεθα για τη συνέχεια που αναμένεται ενδιαφέρουσα..._4Τ.
Οι εκπαιδευόμενοι βρήκαν τα Σάαμπ αρκούντως εντυπωσιακά και «σταθερά» στην
οδήγηση, με «καλά φρένα» και «περίεργη θέση» (στο 900) για το διακόπτη
εκκίνησης.
Έχοντας τη δυνατότητα να θέτουν το σύστημα ABS εκτός με το πάτημα ενός
διακόπτη στο ταμπλό, οι εκπαιδευτές είχαν την ευκαιρία να εξηγήσουν στους
«μαθητές τους» τη διαφορά που υπάρχει στο φρενάρισμα σε βρεγμένη επιφάνεια.
H άσκηση πέδησης με και χωρίς ABS ήταν από τις πλέον αγαπητές στους
ανθρώπους της Πάναφον, καθώς όλοι κατανόησαν στην πράξη τι σημαίνει ενώ
επιβραδύνεις να έχεις ταυτόχρονα τον έλεγχο του αυτοκινήτου και να μπορείς,
αν χρειαστεί, να αλλάξεις κατεύθυνση για να αποφύγεις ένα εμπόδιο.
Και βεβαίως διαλύθηκε ο ?κακός? μύθος που θέλει τα αυτοκίνητα με ABS να
χρειάζονται μεγαλύτερες αποστάσεις για να σταματήσουν ή, ακόμη χειρότερα,
ότι το ABS «δε χρειάζεται μέσα στην πόλη όπου οι ταχύτητες είναι μικρές».
H άσκηση αυτή που την εκτελούσαν οι εκπαιδευόμενοι με 60 χλμ/ώρα και τη
δευτέρα στο κιβώτιο ήταν η καλύτερη διάψευση.
Από την άλλη, οι «μαθητές» μας είχαν την ευκαιρία, προστατευόμενοι από την
ασφάλεια που προσδίδει μια πίστα, να μάθουν την αναγνώριση των ιδανικών
γραμμών ενός δρόμου, το πώς στρίβεις μια κλειστή ή μέτρια στροφή, πού, πότε
και πώς φρενάρεις ή ποια είναι η σωστή θέση των χεριών στο τιμόνι.
11-12
H «αράχνη» ήταν για τους περισσότερους το εντυπωσιακότερο θέαμα όταν την
χάζευαν ως? θεατές και το πλέον αγχωτικό όταν έμπαιναν οι ίδιοι στη θέση
του οδηγού. Στη συνέχεια βέβαια τα πράγματα ομαλοποιούνταν, καθώς όλοι
σχεδόν οι εκπαιδευόμενοι κατάφερναν ύστερα από μικρή προσπάθεια να
εκτελέσουν το ζητούμενο σωστά.
H απώλεια πρόσφυσης ξαφνικά στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου για πολλούς
φάνταζε αρχικά απίθανο ότι μπορούσε να ελεγχθεί και να εξουδετερωθεί χωρίς
να πατήσουν καθόλου φρένο, στη συνέχεια όμως έβρισκαν τη διόρθωση με το
τιμόνι και το γκάζι, «εύκολη αλλά και διασκεδαστική διαδικασία!»
13-14-15
«Μα, εγώ έτσι έχω μάθει. Να κατεβαίνω την κατηφόρα με φρένο και συμπλέκτη.
Αλλιώς θα τουμπάρω».
H συνέχεια βέβαια απέδειξε στον τεχνικό της Πάναφον, που ορκιζόταν για την
αλήθεια της παραπάνω φράσης, ότι είχε λάθος. Οι άνθρωποι της Τρέκινγκ-Ελλάς
και τα δύο Μούσο έδωσαν την ευκαιρία στους «μαθητές» να δουν τις ουσιαστικά
απεριόριστες δυνατότητες ενός τετρακίνητου αυτοκινήτου, να μάθουν τα μικρά
μυστικά στην αναγνώριση του εδάφους, να ροβολήσουν σε μια πλαγιά με
ασφάλεια και άνεση και γενικώς να εξοικειωθούν με τις ιδιαιτερότητες μιας
εκτός δρόμου διαδρομής.
Έχοντας καθημερινά να καλύψουν μεγάλες αποστάσεις με τετρακίνητα
αυτοκίνητα, ήταν αναμενόμενο όλα σχεδόν τα στελέχη της Πάναφον να δείχνουν
αυξημένο ενδιαφέρον για το συγκεκριμένο σκέλος της εκπαίδευσης.
16
Όλα ξεκίνησαν από αυτή τη χειραψία. H προκαταρκτική δουλειά των Σ.Κ. και Δ.
Γονίδη επιστεγάστηκε με τη συμφωνία των K. Καββαθά, Διευθυντή των Τεχνικών
Εκδόσεων, και Γ. Κορωνιά, Διευθύνοντα Συμβούλου της εταιρίας Πάναφον.
17
O Σ.Χ. παραδίδει το? μπάκετ του Σάαμπ 9000 στον πρώτο εκ των μαθητών του.
Προσηνής και συγκαταβατικός ο δ.σ. άκουσε πολλά το τριήμερο,? έπαθε ακόμη
περισσότερα αλλά κατάφερε να δημιουργήσει μια ειλικρινή σχέση με τα στελέχη
της Πάναφον, πολλά από τα οποία στο τέλος των ασκήσεων τού ζητούσαν μια-δύο
γρήγορες βόλτες στην πίστα.
18
O Σ.Κ. ακούει προσεκτικά το συνοδηγό του που μόλις έχει επιστρέψει από την
πρώτη του βόλτα στην πίστα. H πρώτη επαφή με κάτι άγνωστο πάντοτε
δημιουργεί απορίες.
19
O Δ. Μιχελακάκης εκτός από ταχύτατος αγωνιζόμενος αποδείχθηκε και ένας
εξαιρετικός «δάσκαλος». Αμεσος, απλός και ουσιαστικός στη σχέση του με τους
εκπαιδευομένους, έλυσε απορίες, έδωσε συμβουλές και ενίοτε οδήγησε και
γρήγορα.
20
O Mr Trekking-Hellas, M. Τσουκιάς, ήλθε, χάραξε τη διαδρομή με τη βοήθεια
του δικού του ανθρώπου και σε όλη τη διάρκεια του τριήμερου μετέδωσε όσα
μπορούσε στους «μαθητές» του.
21
O ιδιοκτήτης της πίστας στις Αφίδνες Γ. Καμιτσάκης δέχεται τις εξηγήσεις
(και τη συγνώμη του Σ.Κ.) για το γεγονός ότι οι? τροχοί της αράχνης του?
ξήλωσαν τη μισή πίστα. Διακριτικός αλλά ουσιαστικός στην επιτυχία του
σεμιναρίου έχει δημιουργήσει όντως μια πολύ καλή πίστα για τους καρτίστες.
1. Κατάμεστη η αίθουσα του ξενοδοχείου και τις τρεις ημέρες. Εκατόν πενήντα
συνολικά στελέχη της εταιρίας Πάναφον εναλλάχθηκαν στο θεωρητικό σεμινάριο,
έχοντας ίσως πρώτη φορά την ευκαιρία και τη δυνατότητα να ακούσουν νέα
πράγματα, να διαλύσουν μύθους αλλά και να συζητήσουν τα πάντα γύρω από το
αυτοκίνητο.
2. O N. Περσαντζής, τεχνικός Διευθυντής της εταιρίας Βακάρ (Σάαμπ), ο B.
Ασλανίδης, καρδιολόγος και υπεύθυνος ιατρός επί πολλά χρόνια της
αγωνιστικής ομάδας της N.I. Θεοχαράκης, οι Σ.Κ. και Σ.Χ., ο Δ. Γονίδης,
υπεύθυνος Υγείας και Ασφάλειας της Πάναφον, και φυσικά ο K.K. ήταν οι
εισηγητές του Σεμιναρίου.
3.4. O Σ. Χατζηπαναγιώτου στις εισηγήσεις του εκτός από τον χειμαρρώδη λόγο
χρησιμοποίησε πολύ παραστατικά και τον διαθέσιμο πίνακα προκειμένου οι
«μαθητές» να κατανοήσουν όσο το δυνατόν περισσότερα σχετικά με την
ενεργητική ασφάλεια, το «διάβασμα» του δρόμου, τη σωστή τοποθέτηση του
αυτοκινήτου σ? αυτόν, το φρενάρισμα κ.λπ.
5. O κ. Λοΐζος Κύζας, διευθυντής μάρκετινγκ της Πάναφον, συζητά με τους
Σ.Χ., Σ.Κ. και N. Περσαντζή σε ένα διάλειμμα των θεωρητικών μαθημάτων.
TA AYTOKINHTA
TO ΓΚΡΟΥΠ ΒΑΣΙΛΑΚΗ διέθεσε για τις ανάγκες του Σεμιναρίου ένα Σάαμπ 9000 CD
τούρμπο των 185 ίππων, ένα πεντάθυρο 900 ίδιας απόδοσης, ένα Σάαμπ 900
κόνβερτιμπλ σε ρόλο στατικού εκθέματος για επίδειξη και επεξήγηση (από τον
εξαιρετικό τεχνικό και συνοδηγό αγώνων Γιώργο Πετρόπουλο) των μηχανικών
μερών ενός σύγχρονου αυτοκινήτου, καθώς και ένα Σέατ Τολέδο 1.6 των 100
ίππων, στο οποίο τοποθετήθηκε ο προσομοιωτής των Τεχνικών Εκδόσεων, η
γνωστή μας πλέον «αράχνη».
Σε ό,τι αφορά την εκπαίδευση στις εκτός δρόμου διαδρομές οι M. Τσουκιάς και
Αρ. Βισβάρδης είχαν στη διάθεσή τους δύο Σανγκ-Γιόνγκ Μούσο των δύο λίτρων.
Είναι σημαντικό δε να σημειώσουμε ότι παρά την ταλαιπωρία που υπέστησαν επί
τριήμερο τα αυτοκίνητα, το μόνο που χρειάστηκαν ήταν εμπρός λάστιχα (τα
Σάαμπ) και? απολύτως τίποτε τα δύο Μούσο.